من به طرز غیرقابل باور و خجالتآوری به سادگی گریهام میگیرد. تابستان پیش وقتی در مهمانی عروسی بهترین دوستم ساقدوش بودم، همین که از راهرو پایین آمدم، شروع کردم به گریه کردن. در چنین موقعیتی گریه کردن قابل قبول است، اما من برای چیزهای کوچکتر و احمقانهتر هم گریهام میگیرد: تقریبا در طول تمام مسابقات دویی که در آنها شرکت کردهام و یا حتی با دیدن بعضی ویدیوها که در اینترنت.
من و گریه با هم خیلی راحتیم و من همیشه فرض را بر این میگذاشتم که دلایلش را روانشناسان بهتر میتوانند توضیح دهند، شاید کمی قابل درمان باشد و شاید به جنسیتام ربط دارد. اما به تازگی از یکی از ایمیلهایی که دست به دست بین همه میچرخد فهمیدم که شاید واقعا مجاری اشک من کمعمقاند و به همین علت با سرعت بیشتری پر میشوند و بیرون میریزند. به نظر میرسد که این قضیه برای اکثر زنها در مقایسه با مردان صادق است و شاید این موضوع به اضافهی تغییرات هورمونی مرتبط که در دوران بلوغ اتفاق میافتد، بخشی از توضیحات روانشناسانه دربارهی این موضوع باشد که چرا مردان کمتر از زنها گریه میکنند.
وینگر هوئتس، روانشناس بالینی دانشگاه تیلبورگ و نویسندهی کتاب «چرا فقط انسانها گریه میکنند: موشکافی اسرار اشک»، میگوید این کلیشه که زنان بیشتر از مردان گریه میکنند درست است. زنها ۳۰ تا ۶۴ بار در سال گریه میکنند، در حالیکه مردان ۶ تا ۱۷ بار در سال این اتفاق برایشان میافتد. (یا حداقل خودشان اینطور میگویند. اکثر این تحقیقات بر پایهی گزارش خود افراد است).
وینگر هوئتس همچنین مطالعاتی روی مدت زمانی که گریهی افراد طول میکشد، انجام داد (باز هم بر مبنای گزارش خود افراد) او بیش از پنج هزار فرد بزرگسال از کشورهای مختلف را مورد بررسی قرار داد و متوجه شد که زنان معمولا به طور متوسط ۶ دقیقه و مردان به طور متوسط دو تا سه دقیقه گریه میکنند.
این مطلب قابل درک است که مردان خیلی کمتر از زنان گریه میکنند، اما گریهکردن حقیقتا ربطی به تصور کلیشهای که ما از مردانگی داریم، ندارد.
(منبع: ایندیپندنت)
مطلب مرتبط:
چرا وقتی تیم محبوبتان برنده میشود گریه میکنید؟