در مدرسه سلامت پپ قرار نیست از شما دونده‌های حرفه‌ای بسازم. من مربی متخصص دوومیدانی نیستم. فقط به عنوان فوتبالیست در دوران حرفه‌ای‌ام هزار کیلومتر را در مستطیل سبز دویده‌ام، افتاده‌ام و بلند شده‌ام، کاری که هر ورزشکاری بارها و بارها تکرار می‌کند.
حالا نه هزاران کیلومتر، اگر بخواهید سالی ۵۰ کیلومتر هم بدوید باید بدانید که با برداشتن هرگام چه کار می‌کنید.
در طول دویدن یک کیلومتر، پاهای شما حدوداً ۱۲۰۰ بار زمین را لمس می‌کند که در طی این مسیر بدن شما باید فشار حدود ۸۰ تن را تحمل کند. بنابراین به فکر زانوهای بینوای‌تان هم باشید و سعی کنید گام‌های‌تان را نرم‌تر روی زمین بگذارید. جدای از زانوها، مراقبت از وزنی که هر گام تحمل می‌کند باعث می‌شود دیرتر خسته بشوید. این کار را در مسیرهای کوته ۵۰ متری و بدن دغدغه سرعت تمرین کنید. بعد در همین مسیر سرعت بگیرید و کم کم ذهن‌تان را عادت دهید که پاهای‌تان را نرم‌تر روی زمین بگذارد.
در همین زمینه یک نکته دیگر را هم باید بگویم که احتمالاً درباره‌اش شنیده‌اید، اما لازم می‌دانم که بگویم. تی‌شرت کتان نپوشید و لباس پلاستیکی (پولی پروپلین) بپوشید. وقتی عرق می‌کنید تی‌شرت کتان سنگین می‌شود در حالی که لباس پلاستیکی اینچنین نیست. به هرچیزی که سبک‌ترتان می‌کند توجه داشته باشید، شما قرار است بدوید مثل باد!
(منبع: celebhealth)
مطلب مرتبط:
گواردیولا: بعد از ورزش حمام نکنید