این استعاره و چیزهایی از این دست به یک نکته‌ی بدیهی اشاره دارد: این‌که مردان و زنان واکنش‌های مختلفی نسبت به عشق و رابطه‌ی جنسی دارند. زنان دوست دارند در آغوش گرفته شوند و مردان به رابطه‌ی جنسی علاقه دارند. زنان دوست دارند صحبت کنند و مردان دوست دارند رابطه‌ی جنسی داشته باشند. رسیدن به ارگاسم در اکثر زنان بیشتر از مردان طول می‌کشد. یک نقص جنسی در زنان، عدم توانایی در رسیدن به ارگاسم بوده، در حالی‌که شبیه این نقص در مردان، ارگاسم زودهنگام است.
جالب است بدانید که ارگاسم واقعی برای مردان و زنان بسیار شبیه هم است. در واقع این حالتی است که به مدت زمان انقباض‌های ماهیچه‌های لگنی و نیز میزان حساسیت بدن مربوط می‌شود.
بر اساس تحقیقات انجام‌شده در دهه‌ی ۸۰ میلادی در دانشگاه پزشکی مینسوتا، تحقیقاتی درباره‌ی شور و هیجان، دفعات تحریک و مدت زمان انقباض‌های ماهیچه‌های لگنی مردان و زنان در حین خودارضایی انجام شد. نتایج نشان می‌دهد که ارگاسم در قالب زنجیره‌ای از ۶ تا ۱۵ بار حرکت انقباض ماهیچه‌های لگنی ظرف ۲۰ تا ۳۰ ثانیه رخ می‌دهد. اتفاقی که بعد از این زنجیره‌ی منظم پیش میآید به تفاوت‌های شخصی (و نه جنسی) برمی‌گردد. برای بسیاری از مردان و زنان این وضعیت، نخستین تجربه‌ی ارگاسمی است. این وضعیت را ارگاسم نوع اول می‌گویند. با این همه سایر مردان و زنان انقباض‌های نامنظم را تجربه می‌کنند که در ظرف ۳۰ تا ۹۰ ثانیه رخ می دهد و به آن ارگاسم نوع ۲ می‌گویند.
بنابراین با توجه به این‌که نیازها، انتظارات، و رفتارهای بسیار مختلفی در مردان و زنان برای رسیدن به ارگاسم وجود دارد، تجربه‌ی ارگاسمی تقریباً در هر دو جنسیت شبیه هم است. جالب است بدانید در افراد دوجنسی هم این تجربه یکسان است.
(منبع: webmd)
خبر مرتبط:
حقایقی درباره اوج لذت جنسی زنان
