حتما شما هم دیده‌اید که بعضی‌ها لب‌هایشان به صورت غیرطبیعی حجیم است. متخصصان پوست و مو می‌گویند کافی است چند آمپول ژل حجم‌دهنده لب در بافت لب‌هایتان تزریق کنید تا چنین اتفاقی بیفتد ولی آنها تاکید می‌کنند که روش‌های برجسته‌سازی لب چندان بی‌خطر نیستند و اگر ژل‌های غیراستاندارد را به لب‌هایتان وارد کنید و یا این کار را به دست افراد غیرمتبحر بسپارید باید منتظر ناقرینگی و بدشکل شدن لب‌هایتان باشید.
این روزها خیلی از خانم‌های جوان ایرانی از ژل لب برای زیبایی لب‌هایشان استفاده می‌کنند و این در حالی است که گهگاه از بهداشتی بودن یا استاندارد بودن آن محصول نیز هیچ اطلاعی ندارند.
برای حجیم کردن لب‌ها امروزه ژل‌ها و پرکننده‌های متعددی در دسترس است ولی انتخاب هریک از این مواد باید با توجه به نیاز خاص بیمار، حجم ناحیه و پایداری ماده مورد نظر صورت گیرد.
بهترین ژل‌ها برای این ناحیه، ژل‌هایی هستند که حداکثر سازگاری بیولوژیک را با بدن داشته، واکنش‌های ایمنی بدن را تحریک نکنند و سرطان‌زا نباشند. با توجه به اینکه لب‌ها دارای خون‌رسانی بالایی بوده و کاملا متحرک هستند، پایداری ژل مورد نظر و حجم تزریق شده باید بسیار دقیق انتخاب شود.
استفاده از ژل‌های پایدار و طولانی‌مدت به‌ویژه در اولین تزریق در مورد لب توصیه نمی‌شود زیرا ممکن است با عوارضی از قبیل عوارض آلرژیک و یا ایجاد گرانولوم همراه باشد.
تزریق در لب را می‌توان برحسب نیاز بیمار فقط در خطوط دور لب انجام داده و یا اینکه حجم خود لب‌ها را نیز افزایش داد. پیش از تزریق، معاینه بیمار و مشاوره بالینی بسیار مهم است.
عوارض تزریق ژل به لب
مانند هر تزریق دیگری در ناحیه صورت باید احتمال عوارض آلرژیک، درد حین تزریق و پس از آن، تورم و احتمال کبودی لب‌ها و حتی احتمال نتایج مطلوب مانند فقدان قرینگی (تزریق با حجم نامتناسب) در نظر گرفته شده و با بیمار در میان گذاشته شود. تجربه پزشک و تکنیک تزریق درست همراه با مشاوره بالینی پیش از تزریق موجب می‌شود که نتایج بالینی به خواست‌های بیمار نزدیک شود، هرچند که تامین ذهنیت بیماران به‌طور کامل اکثرا امکان‌پذیر نیست.
پس از جذب ژل‌ها لب به فرم اولیه خودش بازمی‌گردد و هیچ تغییر فرم خاصی پیش نمی‌آید.
دو اصل مهم در تزریق ژل به لب
دو اصل مهم را در تزریق ژل‌ها باید به یاد داشته باشیم؛ اول اینکه برای تزریق این نوع ژل‌ها تنها و تنها متخصصان پوست و مو و جراحان پلاستیک صلاحیت دارند و تزریق این مواد به وسیله پزشکان عمومی، دندانپزشکان، حتی متخصصان بی‌هوشی به صلاح بیماران نیست؛ چرا که در بسیاری از موارد اگر عارضه کم خطری هم در اثر تزریق ژل رخ دهد، متخصصان پوست و مو بهتر می‌توانند آن را کنترل کنند.
گاهی به دنبال تزریق ژل فرد دچار عود تبخال می‌شود که پزشک متخصص با تجربه‌ای که دارد به راحتی می‌تواند آن را درمان کند و در غیر این صورت همین اتفاق می‌تواند موجب بر جای گذاشتن اسکار (جوشگاه) روی صورت شود.
نکته دوم، آگاهی یافتن بیمار از نوع ماده تزریق شده است. پزشک برای بیمار باید توضیح دهد که از چند نوع ژل استفاده خواهد کرد، زمان ماندگاری آن چه مدت است و چه عوارض احتمالی وجود خواهند داشت. عوارض موقتی مانند قرمزی و کبود شدن کاملا طبیعی بوده و هیچ جای نگرانی نیست. از تزریق ژل‌های متفرقه و بودن نام و نشان جدا پرهیز کنید. در صورت امکان حتی نام ژل مصرف شده را نیز نزد خود یادداشت کنید تا اگر به هر دلیلی به پزشک متخصص دیگری مراجعه کردید، بدانید که چه ژلی برای شما تزریق شده و آیا از آن راضی بوده‌اید یا خیر. بنابراین دو اصل مهم در تزریق ژل عبارت‌اند از:
• تزریق توسط متخصص پوست یا جراح پلاستیک
• مصرف ژل‌های استاندارد و دارای تاییدیه‌های گوناگون جهانی و وزارت بهداشت ایران.
نوع دیگر ژل‌ها که مصرف آنها شایع‌تر است، ژل‌های موقت است. از مهم‌ترین این نوع ژل‌های می‌توان به هیالورونیک اسید و هیدروکسی آپاتیت اشاره کرد. اولی حدود ۶ ماه تا یک سال دوام دارد و دومی حدود یک تا دو سال. یک مزیت مهم این ژل‌ها این است که اگر به هر دلیلی فرد از تزریق ژل پشیمان شد، بالاخره اثر این مواد خواهد رفت اما در مورد ژل‌های دایمی پشیمانی سودی ندارد.
مطلب مرتبط:
باورهای غلط درباره بوتاکس