جوئل ویلکینسونِ سه ساله دارای اختلال تحلیل عضلانی بوده و این یعنی روزی مجبور است روی ویلچر بنشیند و زندگی‌اش خیلی کوتاه خواهد بود.
حدود شش ماه قبل پزشکان تشخیص دادند که اختلال او، دیستروفی عضلانی دوشن نام دارد و او تا ۲۰ سالگی بیشتر زنده نیست. در حال حاضر والدین او تصمیم گرفته‌اند تا زندگی خوب و خوشی را برایش فراهم کنند.
فوئبه، خواهر پنج ساله‌ی جوئل در پوشیدن کفش، بستن دکمه‌های کت و صبحانه دادن به او کمک می‌کند. فوئبه مشکل برادرش را می‌داند بنابراین وقتی با او بازی می‌کند حواسش هست که زیاد خسته نشود. او به دوستان خود گفته که با آنها بازی نمی‌کند مگر آن‌که برادرش هم بتواند همراه آنها بازی کند.
مادرش می‌گوید: وقتی من نیستم خیالم راحت است که فوئبه از برادرش مراقبت می‌کند.
اختلال جوئل، اختلالی است که از هر ۳۵۰۰ نفر، یک نفر به آن مبتلا شده و این اختلال باعث بروز مشکلات حرکتی می شود، و یعنی تا سن ۱۲ سالگی، شخص حتما به ویلچر احتیاج خواهد داشت. این اختلال معمولا در پسرها رخ می‌دهد.
دیستروفیِ دوشن به تضعیف و تحلیل ماهیچه‌ها می‌انجامد و باعث شده که جوئل نتواند از پله‌ها بالا رفته و یا تا مسافت دوری راه برود.
والدینش می‌گویند: بیماری او بسیار شدید است و تمام تلاشمان این است که جوئل زندگی خوبی داشته باشد، البته با کمک خواهرش که سعی می‌کند هر لحظه او را شاد کند.
این خواهر و برادر بسیار هوای هم را دارند و سعی می‌کنند برای بازی با هم روش‌های خیال‌انگیزی پیدا کنند و با وجود مسائل روزمره اوقات خوشی با هم داشته باشند.
(منبع: دیلی میل)
