اضطراب مزمن باعث فعال شدن هورمونی می‌شود که مدت‌ها بعد از پایان یافتن اضطراب٬ باعث کاهش باروری می‌شود. اما مسدود کردن فعالیت این هورمون باعث بازگشت وضعیت باروری زن به حالت عادی می‌شود. مسدود کردن این ژن برای هورمون-که به آن هورمون مهارکننده‌ی گونادوتروپین می‌گویند- می‌تواند به زن کمک کند تا بر عوارض منفی باروری مربوط به اضطراب غلبه کند.
قسمت جالب قضیه این‌جاست که یک ژن واحد٬ این سیستم باروری پیچیده را کنترل می‌کند٬ و شما می‌توانید با ظرافت فعالیت این ژن را کم کنید و نتیجه‌ی باروری را کاملا تغییر دهید.
می‌دانیم که هورمون مهارکننده‌ی گونادوتروپین انسان در مغز و تخمدان‌ها وجود داشته و مانع از تولید استرویید در تخمدان‌ها می‌شود٬ بنابراین واضح است در آنجا این قابلیت را دارد تا برای ناباروری انسان فعالیت کند. در واقع GnIH به عنوان عامل اصلی شناخته می‌شود٬ چرا که بعد از آن‌که اضطراب به پایان رسید فعالیتش در هیپوتالاموس زیاد می‌شود. وقتی میزان فعالیت GnIH را کم کنیم٬ تمام رفتارهای مربوط به باروری به حالت عادی برمی‌گردد.
(منبع: یاهو)
مطلب مرتبط:
مهمترین عوامل ناباروری در زنان کدامند؟