برای درمان خجالتی بودن بچه ها چه باید کرد؟ این موضوع مرا حسابی کلافه کرده است هر جایی که می رویم او هر لحظه کنار من است و از دوست و آشنا و غریبه خجالت می کشد
محدودیت ارتباطات خانوادگی، ترس از شکست، ترس از قضاوت شدن یا مسخره شدن، اعتماد به نفس پایین اکتسابی به واسطه والدین، ترس از مواجهه با موقعیت ناشناس، وابستگی شدید به والدین (که خود والدین در این مورد خاص بهشدت تاثیرگذار بوده و هستند، مثل مواردی که والد یا مادر خود محتاج توجهات کودک خود است و از همراهی مداوم کودکش در کنار خود احساس رضایت و امنیت میکند که این مورد در باب بچههای تکفرزند بهخصوص اگر والدین با هم اختلاف داشته باشند بهشدت بارز است) عوامل اضطرابی چون محیط ناآشنا، آدمها، محیطهای پرچالش و پرسر و صدا و دعوا و... کمک به این کودکان برای اجتماعی شدن مشمول زمان و بردباری والدین است. هول دادن کودک برای ایجاد ارتباط، غلط و موجب مضطربتر شدن او میشود. پس سعی کنید ارتباطات بیرونی خود را بیشتر کنید، به پارکهایی که بچهها بیشتر حضور دارند بروید و در کنار کودکتان ناظر بازی بچهها باشید (حتی در مهمانی) در این مواقع کودکتان را بغل نکنید و توجه خاصی را هم نثارش نکنید، فقط نظارهگر باشید. تمایل درونی کودک به بازی است پس اجازه دهید او از شما کمی فاصله بگیرد. فاصله گرفتنش را نه تشویق کنید، نه ممنوع؛ بگذارید فکر کند شما او را نمیبینید، او شما را میبیند و به استناد دیدن شما به خود جرات دور شدن میدهد. در تمام مدتی که به خصوص در پارک هستید، روی یک صندلی مشخص بنشنید که شما را گم نکند و در نهایت با هر رفت و برگشتش به او لبخند بزنید. در جاهایی مثل پارک اگر دیدید نمیتواند به جمع بچهها راه باز کند و پذیرفته شود، به جمع آنان بروید و از یکی از بچههای بزرگتر بخواهید که کودک شما را حمایت و تشویق کند و همینطور در مهمانیها. فراموش نکنید اگر فرزند شما درگیر اضطراب جدایی باشد دل کندن از شما سخت و گاه بسیار برایش ترسآور است پس داشتن یا دیدن مکرر شما در چند هفته اول الزامی است تا یواشیواش اعتماد به نفسش فزونی گرفته و توان مستقل شدن پیدا کند. صبور باشید و ترستان را به فرزندتان نشان ندهید و منتقل نکنید.