خانم موگرینی کیست؟ وظایف خانم موگرینی در سیاست خارجی و امور امنیتی چیست؟ مواضع سیاسی او نسبت به ایران چگونه است؟ فدریکا موگرینی اول نوامبر 2014 نماینده عالی اتحادیه اروپا برای سیاست خارجی و امنیتی و معاون رییس کمیسیون اروپا بود، از فوریه تا اکتبر 2014 وزیر امور خارجه و عضو پارلمان (نمایندگان مجلس) ایتالیا بود، فدریکا موگرینی در سال 2007 در ریاست حزب دموکراتیک بود، اول به عنوان وزیر اصلاحات سازمانی، سپس به عنوان عضو شورای ملی و در سال 2013-2014 به عنوان وزیر امور اروپا و امور بین الملل. قبلا عضو دفتر PES (حزب سوسیالیست های اروپایی)، معاون رئیس جمهور سازمان جوانان سوسیالیست (ECOSY) ، عضو هیات مدیره انجمن جوانان اروپا، و عضو دبیرخانه انجمن جوانان سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد (FAO) شد.
فدریکا موگرینی همچنین عضو شبکه رهبری اروپا برای خلع سلاح هسته ای(ELN) و غیر انسجام چند جانبه وگروهی از افراد برجسته (GEM) کمیسیون آمادگی برای پیمان منع جامع هسته ای سازمان پیمان منع تست هسته ای (CTBTO) است.
زندگینامه شخصی
فدریکا دختر آقای فلاویو موگرینی، کارگردان و طراح صحنه ایتالیایی است، در سال 1973 در رم متولد شد، فدریکا در دبیرستان لوکرتیوس کارو، تحصیلات ابتدایی خود را به پایان رساند و بعد برای تکمیل دانسته هایش، رشته علوم سیاسی را انتخاب کرد و به دانشگاه لاساپینزا رم رفت. جایی که او با معدل ممتاز فارغ التحصیل شد. عنوان پایان‌نامه او «رابطه سیاست و دیانت در اسلام» بوده‌است. بعد از دانشگاه هم با متئو رِبِزانی ازدواج کرد. همسر موگرینی فرزند یک سرهنگ ارتش است. آنها دو دختر دارند. کاترینا در سال ۲۰۰۵ و دختر کوچکترشان، مارتا در سال ۲۰۱۰ به دنیا آمده اند. فدریکا به زبان انگلیسی، فرانسوی و اسپانیایی صحبت می کند.
وظایف فدریکا موگرینی، رییس سیاست خارجی اتحادیه اروپا
فدریکا موگرینی قبل از اینکه به این سمت منصوب شود، طی ۹ ماه وزیر امور خارجه ایتالیا بود. وی سومین وزیر خارجه زن ایتالیا محسوب می شود و با توجه به اینکه تنها ۴۱ سال دارد، جوانترین وزیر خارجه هم بود.
خانم موگرینی در سال ۲۰۰۸ به مجلس ایتالیا راه یافت و بعد هم رییس هیات انجمن پارلمانی ناتو انتخاب شد. کشورهای حوزه دریای بالتیک و لهستان از انتخاب وی بعنوان مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا ناراضی بودند و انتقاد کردند زیرا معتقد بودند وی در بحران اوکراین بشدت طرفدار روسیه است.
اولین سفر خانم موگرینی در مقام وزیر امور خارجه ایتالیا و هنگامیکه کشورش ریاست دوره ای اتحادیه اروپا را بر عهده داشت، اولین بار به کی یف و بعد به مسکو بوده است. وی همچنین اعلام کرده است که وظیفه نماینده عالی اتحادیه اروپا در حوزه سیاست خارجی و سیاست امنیتی این است که به همکاران خود سمتگیری استراتژیک ارائه دهد تا بر این اساس به توافقی در سراسر اروپا دست یابند و اتحادیه اروپا در سراسر جهان نفوذ داشته باشد. به عنوان مثال کاترین اشتون، سلف خانم موگرینی موفق شد بر سر مسئله هسته ای به توافقی اولیه با ایران برسد. وی همچنین در مناقشات میان کوزوو و صربستان نقش میانجی را ایفا کرد. فدریکا موگرینی در مقام نایب رییس کمیسیون اروپا و در راس ۱۴۰ هیاتی نمایندگی با ۳۴۰۰ نفر و در سراسرجهان و بودجه ای بالغ بر ۵۰۸ میلیون یورو سیاست خارجی اتحادیه اروپا را هماهنگ کند.»
موگرینی تا حالا چند حزب عوض کرده است؛ آن اوایل و در ابتدای فعالیت های سیاسی اش، به عضویت حزب کمونیست ایتالیا در آمد و بعد از بررسی چند حزب دیگر، دست آخر حزب دموکرات را برای ادامه فعالیت هایش انتخاب کرد.
فدریکا موگرینی همانقدر که با نژاد پرستی مبارزه کرده به همان میزان هم از همجنس گرایی انتقاد می کند و از اساس با این پدیده مشکل دارد و یکی از منتقدان همیشگی این دو موضوع بوده است.
یکی دیگر از نکات جالب درباره موگرینی این است که او سومین زن در تاریخ ایتالیاست که به صندلی وزیر خارجه کشور چکمه می رسد.
جانشین اشتون کیست و درباره ایران چه می‌گوید؟
موگرینی یکی از شخصیت های سیاسی برجسته ایتالیا در حزب دموکرات است که در ترویج خلع سلاح هسته ای در پارلمان ایتالیا از جمله تصویب قطعنامه ها و حمایت از سند چشم انداز خلع سلاح هسته ای و نیز برنامه های اوباما و بان کی مون در این رابطه نقش مهمی را ایفا می کند.
وی دارای مدرک علوم سیاسی است و از سال 1990 تا کنون در زمینه همکاری های بین المللی و در مبارزه علیه نژادپرستی و بیگانه ستیزی و در تجمعات مختلف، فعالیت دارد.
مواضع سیاسیخانم موگرینی
موگرینی را باید یکی از پدیده های ایتالیا دانست. وی در سخنرانی خود در بروکینگز نشان داد که بیشتر از آنچه از وی انتظار می رفت، به اوضاع مسلط است. دیدگاه وی در مورد مسائل مهم بین المللی به این شرح است:
اوکراین: موگرینی در مورد اوکراین، تلاش کرد که نشان دهد موضع ایتالیا با آمریکا و اتحادیه اروپا در مسئله اوکراین یکسان است. وی اذعان داشت که اگرچه روابط اتحادیه اروپا و اوکراین بسیار محکم است اما برخی مسائل پیش آمده به نحوی است که ما را به این نتیجه می رساند که زمان واکنش در مقابل بحران اوکراین و همچنین بحران های دیگری که اروپا با آن مواجه شده است، کمی دیر شده باشد. وی در این باره می گوید: «اگر نمی خواهیم که با یک جنگ هسته ای مواجه شویم باید راه حل مذاکره با روسیه بر سر بحران اوکراین را انتخاب کنیم. ایتالیا به مانند آلمان طرفدار راه حلی است که همه طرفهای درگیر از آن منتفع شوند. راه حل های نظامی که کشورهایی مانند فرانسه و لهستان آن را توصیه می کنند، نه تنها مشکل را حل نمی کند بلکه ابعاد مشکل را افزایش می دهد.» وی همچنین در مورد راه حل تحریم روسیه تأکید می کند: «روسیه نیز راه حل مذاکره را قبول دارد به نظر من باید به دنبال راهی مبتنی بر مذاکره باشیم، تحریم به عنوان تنها راه حل، فقط یک گاه به عقب است.»
ایران: اگرچه ایتالیا طرف مذاکره مستقیم گروه 5+1 با ایران نیست اما بنینو وزیر امور خارجه سابق ایتالیا نقش مهمی را در گسترش روابط با تهران داشت. این در حالی است که موگرینی نیز نسبت به دستیابی به یک توافق هسته ای دائم با ایران خوش بین است. از نظر وی رئیس جمهوری ایران به دلایل سیاسی داخلی نیاز به این توافق دارد ضمن اینکه این توافق می تواند بسیاری از مشکلاتی را که اکنون ایران در مورد تحریم ها با آن مواجه است، از میان بردارد.
انقلاب‌های منطقه: موگرینی بر این نظر است که ایتالیا نقش مهمی در روابط اتحادیه اروپا با شمال آفریقا و خاورمیانه دارد. از دیدگاه وی روابط اقتصادی و نیز مهاجران تونس از جمله مسائلی هستند که پای ایتالیا را به تحولات کشورهای عربی می کشانند. موگرینی علی رغم شکست بهارعربی، لبنان و تونس را جزء تجارب موفق این جنبش دانست و بر حمایت اتحادیه اروپا از این کشورها تأکید کرد. وزیر امور خارجه ایتالیا همچنین ادعا کرد: «این یک معجزه است که بعد از سه سال از جنگ داخلی سوریه، کشور همسایه یعنی لبنان همچنان آرام است».
موگرینی به صورت خاص به لیبی اشاره کرد و گفت: «فقدان موسسات کارامد در لیبی، موجب شده که از این کشور به عنوان مسیری برای ورود غیرقانونی مهاجران آفریقا به اتحادیه اروپا استفاده شود که این مسئله هم انرژی و هم امنیت اروپا را در معرض خطر قرار می دهد. موگرینی با اشاره به تسلط ایتالیا به لیبی و استعمار این کشور در قرن بیستم، تأکید کرد: «لیبی اکنون دولت بدون حکومت است و ایتالیا با نفوذی که در لیبی دارد، تمام تلاش خود را به کار خواهد بست تا نهادهای این کشور قدرت لازم را برای مقابله با این مشکلات پیدا کنند.» موگرینی ثروت های لیبی و نیز «سنت اسلام میانه رو و مدرن» این کشور را جزء سرمایه هایی می داند که می تواند لیبی را به سمت پیشرفت سوق دهد.