کهیر مزمن و روش‌های درمان آن
کهیر مزمن با طیف وسیعی از علل و نشانه‌های بالینی همراه است. با این حال، علیرغم تلاش‌های فراوانی که صورت گرفته، دلیل قانع‌کننده‌ای برای این بیماری به دست نیامده است. روش‌های درمان کهیر مزمن عبارتند از: پیشگیری اولیه در قالب پرهیز از عوامل محرک؛ مشاوره؛ مصرف آنتی هیستامین؛ آنتاگونیست‌های گیرنده لکوترین؛ پردنیزولون؛ سولفاسالازین و یک میزبان مهارکننده ایمنی مانند متوتروکسات، سیکلوسپورین، امالیزوماب و غیره.
همانطور که پیش از این اشاره شد، کهیر مزمن (CU) با طیف وسیعی از علل و نشانه‌های بالینی همراه است. بیماران اغلب از یک متخصص پوست به متخصص دیگر مراجعه می‌‌کنند تا راهی برای درمان بیماری بیابند. علیرغم تلاش‌های فراوان، یک متخصص پوست نمی‌تواند علت مشخصی برای شیوع این بیماری پیدا کند. کهیر مزمن یک بیماری خود ایمنی است.
