وضعیت بیمارانی که در کما هستند با شنیدن صدای خانواده بهتر می‌شود
کُما، وضعیت بیهوشی و ناخودآگاهی است که در آن بیمار نمی‌تواند چشم‌هایش را باز کند. وقتی بیمار در وضعیت کما کم‌کم بهبود پیدا می‌کند، نخست وارد مرحله‌ی خودآگاه یا «مرحله‌ی آلفاکما» می‌شود که این وضعیت ممکن است چند هفته تا چندین سال ادامه داشته باشد.
محققی به نام ترسا پِیپ اخیرا دریافته است که معمولا بیماران کمایی که دچار آسیب‌های شدید مغزی شده‌اند در مقایسه با افراد غریبه نسبت به اعضای خانواده‌شان واکنش بهتری نشان می‌دهد. با توجه به همین مسئله او به این نتیجه رسید که اگر بتوان در این شرایط مغز بیمار را در حالت بیهوشی تحریک و تمرین داد
